21 Ιαν 2010

Βιώσιμη γεωργία, στήριξη της υπαίθρου
ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ ΤΗΣ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ
http://www.ecogreens.gr
ecogreen@otenet.gr

Οι κινητοποιήσεις των αγροτών, που επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο με σημαντικό κόστος για την κοινωνία, αναδεικνύουν για άλλη μια φορά την αποτυχία της ελληνικής αγροτικής πολιτικής και την έλλειψη στρατηγικού προσανατολισμού της πρωτογενούς παραγωγής. Είναι σαφές ότι οι αγρότες βρίσκονται σε οικονομικό αδιέξοδο, αλλά και οι καταναλωτές πληρώνουν υψηλές τιμές αγοράς χωρίς να εξασφαλίζουν και ποιότητα.

Την κρίση προσανατολισμού συμπληρώνει όμως η ανικανότητα και η διαφθορά κυβερνήσεων και φορέων. Στο τέλος του 2009, η χώρα κατάφερε να δώσει μόνο το 50-60% των ενισχύσεων που δικαιούνται οι αγρότες, παρακρατώντας χρήματα που τους ανήκουν και που έχουν λάβει όλοι οι άλλοι ευρωπαίοι αγρότες, επειδή δεν έχει ολοκληρωθεί 18 χρόνια τώρα το Ολοκληρωμένο Σύστημα Διαχείρισης και Ελέγχου. Προγράμματα του Γ' ΚΠΣ κι ενισχύσεις, ιδιαίτερα για τη βιολογική γεωργία δεν έχουν ακόμη αποπληρωθεί.

Είναι σαφές ότι οι αγρότες βρίσκονται σε οικονομικό αδιέξοδο. Με τα επίσημα στοιχεία το 2000-2008 το αγροτικό εισόδημα στη χώρα μας σημείωσε μείωση 19,9%. έναντι αύξησης 15,9% στην Ε.Ε. Έξι χρόνια από το ξεκίνημά της, η νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) δεν έχει εφαρμοστεί στις θετικές της πλευρές για την Αγροτική Ανάπτυξη, με αποτέλεσμα οι αγρότες να έχουν χάσει τη σταθερότητα και τις τιμές του προηγούμενου καθεστώτος χωρίς να βλέπουν ούτε τα οφέλη από τη νέα λογική της. Είναι λάθος να αντιμετωπίζονται τα προβλήματα της αγροτικής παραγωγής στη λογική “βλέποντας και κάνοντας”, αντί να επιδιώκεται η σχεδιασμένη στήριξη του αγροτικού τομέα με πολιτικές, ουσιαστικές αλλαγές και πόρους που θα στοχεύουν στην μακροχρόνια βιωσιμότητά του και θα στηρίζουν ολοκληρωμένα τον πληθυσμό της υπαίθρου.

Η κατάρρευση του αγροτικού τομέα και η απώλεια εισοδήματος για τους αγρότες αναδεικνύουν όχι μόνο τις διαρθρωτικές αδυναμίες, την κυριαρχία πελατειακών σχέσεων - διαφθοράς σε βάρος των πολλών αγροτών, την αποσάρθρωση των διοικητικών δομών της χώρας αλλά και τις ευθύνες των κυβερνήσεων, των κατεστημένων κομμάτων και των εκπροσώπων τους στον αγροτικό χώρο. Οι μακρόχρονες καθυστερήσεις, η αδιαφάνεια, η κατασπατάληση πόρων σημαντικό μέρος των οποίων κατέληγαν σε νεοπλουτίστικη επίδειξη και κατανάλωση αλλά και η απώλεια σημαντικών κοινοτικών πόρων έμειναν χωρίς καμία επίπτωση για τους υπεύθυνους.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι ζητάμε μια νέα κατεύθυνση της γεωργίας. Η βαθιά κρίση θα πρέπει να αποτελέσει ευκαιρία για σημαντικές αλλαγές στην πολιτική για τον αγροτικό τομέα και την ύπαιθρο συνολικότερα, με διαφοροποίηση των σημερινών οργανωτικών, κοινωνικών και διοικητικών παραγόντων, της εκπαίδευσης και υποστήριξης των αγροτών.

Με δεδομένο ότι η γεωργία στη χώρας μας δεν μπορεί λόγω των περιορισμένων πεδιάδων και των μικρών εκμεταλλεύσεων να παράγει αγροτικά προϊόντα σε μαζική κλίμακα και χαμηλή τιμή, θα πρέπει να στραφεί στη μικρή, εξειδικευμένη και υψηλής ποιότητας παραγωγή με βασική της κατεύθυνση τη βιολογική γεωργία. Αυτό απαιτεί σαφή πολιτικό σχεδιασμό και κατάλληλη υποστήριξη από τις κρατικές αρχές, αλλά και σχεδιασμένη προσπάθεια από τους ίδιους τους αγρότες και ολόκληρη την αλυσίδα παραγωγής (τυποποίηση, εμπορία, διαφήμιση, διανομή).

Παράλληλα, πρέπει να δοθούν κίνητρα για διασύνδεση της αγροτικής οικονομίας με την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος (αγροπεριβαλλοντικά σχέδια, προστασία και διαχείριση περιοχών NATURA, προστασία βιοποικιλότητας) καθώς και με άλλες παραγωγικές δραστηριότητες όπως η αγροτική μεταποίηση, ο αγρο- και οικο- τουρισμός, για παραγωγή πράσινης ενέργειας από γεωργικά υπολείμματα και αξιοποίηση των ΑΠΕ για συμπληρωματικά εισοδήματα ή/και μείωση του κόστους για τους αγρότες καθώς και τη δημιουργία δικτύων παραγωγών-καταναλωτών.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι ζητάμε, λοιπόν, μια νέα κατεύθυνση της γεωργίας:

• Aμεση εξόφληση του συνόλου της ενιαίας ενίσχυσης για όλους τους δικαιούχους και απόδοση ευθυνών σε όσους δεν ολοκλήρωσαν έγκαιρα το "αγροτικό κτηματολόγιο" και το Ολοκληρωμένο Σύστημα Διαχείρισης και Ελέγχου.

• Αξιοποίηση των ευρωπαϊκών ρυθμίσεων που επιτρέπουν περιορισμένες εθνικές ενισχύσεις

• Σύνδεση των ενισχύσεων σε αγροτικές εκμεταλλεύσεις με όρους και υποχρεώσεις για τήρηση συγκεκριμένων περιβαλλοντικών και ποιοτικών προδιαγραφών στην παραγωγή.

• Aμεση χορήγηση του “ποιοτικού παρακρατήματος” με προτεραιότητα στις εκμεταλλεύσεις της βιολογικής γεωργίας και της ολοκληρωμένης διαχείρισης

• Ενίσχυση, με ολοκληρωμένο σχέδιο και εργαλεία, της βιολογικής γεωργίας, των τοπικών μικρών οικοτεχνιών, των αγροτουριστικών μονάδων και των τοπικών παραγωγικών πόρων. Δημιουργία ζωνών υποχρεωτικά βιολογικής καλλιέργειας γύρω από ποτάμια, λίμνες, και γενικά οικολογικά ευαίσθητες περιοχές και οικισμούς.

• Κίνητρα για διασύνδεση της αγροτικής οικονομίας με την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος (αγροπεριβαλλοντικά σχέδια, προστασία και διαχείριση περιοχών NATURA, προστασία βιοποικιλότητας) καθώς και με δραστηριότητες όπως αγροτική μεταποίηση, αγρο- και οικο- τουρισμός, πράσινη ενέργειας από γεωργικά υπολείμματα, αξιοποίηση των ΑΠΕ για συμπληρωματικά εισοδήματα ή μείωση των εξόδων αγροτικής παραγωγής.

• Δημιουργία ανεξάρτητων δικτύων παραγωγής-διανομής- κατανάλωσης αξιοποιώντας, την υπάρχουσα σημαντική εμπειρία σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Δίκτυα παραγωγών-καταναλωτών για απευθείας διακίνηση, χωρίς μεσάζοντες.

• Υποχρεωτική αναγραφή της προέλευσης των αγροτικών προϊόντων και θέσπιση φερέγγυων μηχανισμών επαλήθευσης. Στόχος είναι περισσότερη διαφάνεια για τους καταναλωτές και δυνατότητα επιλογής τοπικών προϊόντων που δεν έχουν διανύσει εκατοντάδες χιλιόμετρα για να φτάσουν στον τόπο κατανάλωσης. Για αυτό το λόγο στηρίζουμε και την προσπάθεια για αντίστοιχη αλλαγή της ευρωπαϊκής νομοθεσίας.

• Να γίνουν οι σημερινές Λαϊκές αγορές αποκλειστικά αγροτών-παραγωγών.

• Διαφάνεια και δικαιοσύνη στις επιδοτήσεις.

• Αμεση καταβολή των οφειλομένων στους αγρότες για υλοποιημένα ευρωπαϊκά προγράμματα (Σχέδια βελτίωσης, νέοι αγρότες, Leader κλπ)

• Εισαγωγή των προϊόντων βιολογικής γεωργίας στα νοσοκομεία, παιδικούς σταθμούς και σχολεία στο πλαίσιο μιας πολιτικής "πράσινων δημόσιων προμηθειών".

• Να εξετασθούν από την Επιτροπή Ανταγωνισμού οι συνθήκες εμπορίας όλων των αγροτικών προϊόντων με διαφάνεια και δημοσιοποίηση όλων των υποθέσεων

• Να υποστηριχτεί από ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις η συγκρότηση ενός ανεξάρτητου αγροτικού κινήματος.

• Αναθεώρηση του προγράμματος «Αλέξανδρος Μπαλτατζής» με σημαντική αναδιανομή πόρων προς βιολογική γεωργία-κτηνοτροφία, αγροπεριβαλλοντικά μέτρα, ποιοτική γεωργία.

• Ειδική ενίσχυση για τις οικογένειες που μένουν σε χωριά μικρού πληθυσμού.

Η Εκτελεστική Γραμματεία των Οικολόγων Πράσινων

Για περισσότερες πληροφορίες:
Σπύρος Σγούρος 6936904300
Γιάννης Παρασκευόπουλος 6979952070


Αναλυτικά οι θέσεις των Οικολόγων Πράσινων:
21-1-2010

Βιώσιμη γεωργία, στήριξη της υπαίθρου
ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ ΤΗΣ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ


Οι κινητοποιήσεις των αγροτών, που επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο με σημαντικό κόστος για την κοινωνία, είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου. Η βαθύτερη αιτία βρίσκεται στην έλλειψη στρατηγικού προσανατολισμού της ελληνικής πρωτογενούς παραγωγής. Ο αγρότης και το προϊόν του είναι αφημένοι στη μοίρα τους και στο έλεος των καρτέλ.

Είναι σαφές ότι οι αγρότες βρίσκονται σε οικονομικό αδιέξοδο αλλά και οι καταναλωτές πληρώνουν υψηλές τιμές αγοράς χωρίς να εξασφαλίζουν και ποιότητα.

Έξι χρόνια από το ξεκίνημά της, η νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) δεν έχει εφαρμοστεί στις θετικές της πλευρές για τις χρηματοδοτήσεις Αγροτικής Ανάπτυξης, με αποτέλεσμα οι αγρότες να έχουν χάσει τη σταθερότητα και τις τιμές του προηγούμενου καθεστώτος χωρίς να βλέπουν ούτε τα οφέλη από τη νέα λογική της. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, την περίοδο 2000-2008 το αγροτικό εισόδημα στη χώρα μας σημείωσε μείωση κατά –19,9%, ενώ την ίδια περίοδο στην Ευρωπαϊκή Ένωση σημείωσε άνοδο κατά +15,9%. Μια τεράστια απόκλιση, μια διαφορά κατεύθυνσης για την οποία δεν δίνουν καμία απάντηση οι πολιτικές δυνάμεις που ασκούν εξ συστήματος αντιευρωπαϊκή πολιτική.

Την ευθύνη για τη συρρίκνωση του αγροτικού εισοδήματος και την αποδιάρθρωση της υπαίθρου έχουν και η κυβέρνηση, τα κατεστημένα, αλλά και οι εκπρόσωποι τους στον αγροτικό χώρο (επίσημοι και ανεπίσημοι) καθώς είναι δύσκολο να κάνουν σχεδιασμό αγροτικής πολιτικής αλλά εύκολο να μοιράζουν υποσχέσεις, επιδοτήσεις ή κοινωνικά επιδόματα. Έντονα είναι διαχρονικά και τα φαινόμενα διαφθοράς σε σχέση με τη διαχείριση των πόρων της αγροτικής πολιτικής, που γίνονται ανεκτά για κομματικούς και πελατειακούς λόγους, παρά το γεγονός ότι κοστίζουν ακριβά στη χώρα και είναι σε βάρος των πολλών αγροτών.

Σημαντική ευθύνη έχει και το ελληνικό κράτος στο σύνολο του για την ανικανότητα εκπόνησης του Ολοκληρωμένου Συστήματος Διαχείρισης και Ελέχου (ΟΣΔΕ) . Έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να συντηρήσουν την πελατειακή εξάρτηση των αγροτών, καλλιεργώντας την υποβάθμιση της αγροτικής παραγωγής και ωθώντας ένα βασικό πυλώνα της οικονομίας σε διαρκή παρακμή και τους αγρότες σε απόγνωση. Δεν υπάρχουν άραγε ευθύνες για όσους δεν κατάφεραν να παραδώσουν, μετά από 18 ολόκληρα χρόνια, το σύστημα αναγνώρισης των αγροτεμαχίων με αποτέλεσμα στο τέλος του 2009, η χώρα να καταφέρει να δώσει μόνο ένα ποσοστό (50-60%) των ενισχύσεων που δικαιούνται οι αγρότες, παρακρατώντας δηλ. χρήματα που τους ανήκουν και έχουν λάβει όλοι άλλοι Ευρωπαίοι αγρότες;

Οι μακρόχρονες αυτές καθυστερήσεις, η αδιαφάνεια, η κατασπατάληση πόρων σημαντικό μέρος των οποίων κατέληγαν σε νεοπλουτίστικη επίδειξη και κατανάλωση, αλλά και η απώλεια σημαντικών κοινοτικών πόρων έμεναν χωρίς καμία επίπτωση για τους υπεύθυνους.

Οξύ είναι, ακόμη, το πρόβλημα πολλών αγροτών, όπως καταγγέλλει το ΓΕΩΤΕΕ, που έχοντας υλοποιήσει ευρωπαϊκά προγράμματα στο πλαίσιο του Γ ΚΠΣ, δεν τους έχουν καταβληθεί τα οφειλόμενα μ' αποτέλεσμα να βρίσκονται σε αδιέξοδο. Το ποιοτικό παρακράτημα δεν έχει ακόμα αποδοθεί, ενώ κατά προφανή αντίθεση με την ευρωπαϊκή λογική αυτού του μέτρου, δεν περιλαμβάνονται σε αυτό τα προϊόντα βιολογικής γεωργίας και της ολοκληρωμένης διαχείρισης, με αποτέλεσμα οι κυβερνητικές αναφορές για ποιοτική γεωργία να μένουν κενές περιεχομένου.
Χρειάζεται όμως επιπλέον να συνειδητοποιήσουμε ότι η σημαντική κρίση που έχει εγκλωβίσει την ελληνική γεωργία και την απειλεί με κατάρρευση, οφείλεται στην αδυναμία της ελληνικής αγροτικής παραγωγής να ανταγωνιστεί στην εγχώρια και τη διεθνή αγορά τα ομοειδή αγροτικά προϊόντα, σε τιμές και ποιότητα που οφείλεται τόσο σε αντικειμενικούς όσο και σε οργανωτικούς, κοινωνικούς και πολιτικούς παράγοντες.

Οι αντικειμενικοί παράγοντες συνδέονται με τη διαμόρφωση των εδαφών και το μέγεθος των εκμεταλλεύσεων, που δεν επιτρέπουν στην ελληνική γεωργία να παράγει αγροτικά προϊόντα σε μαζική κλίμακα και χαμηλή τιμή και, συνεπώς, διεθνώς ανταγωνιστικά. Θα έπρεπε, συνεπώς, με σαφή πολιτικό σχεδιασμό να υποστηριχθεί η στροφή της γεωργίας στη μικρή, εξειδικευμένη και υψηλής ποιότητας παραγωγή, με βασική κατεύθυνση τη βιολογική γεωργία. Μια τέτοια κατεύθυνση, όμως, απαιτεί σχεδιασμένη προσπάθεια τόσο από τις κρατικές αρχές, όσο και τους ίδιους τους αγρότες αλλά και από ολόκληρη την αλυσίδα παραγωγής (δηλ. τυποποίηση, εμπορία, διαφήμιση, διανομή).

Κάνει ιδιαίτερη εντύπωση, όμως, το γεγονός, ότι η λέξη βιολογική γεωργία, αποτελεί μέχρι σήμερα άγνωστη λέξη για την νέα Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Από το 2004 η ΕΕ κάλεσε τα κράτη μέλη να εκπονήσουν Εθνικά Σχέδια για τη βιολογική γεωργία. Μέχρι σήμερα όχι δεν έχουν ξεκινήσει στη χώρα μας οι σχετικές συζητήσεις αλλά ούτε φαίνεται στον πολιτικό ορίζοντα ότι υπάρχει κάποιο τέτοιο ενδεχόμενο.

Η κρίση της ελληνικής γεωργίας συνδυάζεται άμεσα και με οργανωτικούς, κοινωνικούς και πολιτικούς παράγοντες, όπως είναι π.χ. η πλημμελής εκπαίδευση και κατάρτιση των αγροτών. Η κατάσταση αυτή επιδεινώνεται από την ανεπαρκή συμβουλευτική υποστήριξη των αγροτών τόσο από τις συλλογικές οργανώσεις τους όσο και από τις κρατικές αρχές, η οποία θα καθοδηγούσε τις ανοργάνωτες και ασυντόνιστες προσπάθειες των αγροτών να παράγουν με χαμηλότερο κόστος υψηλότερης ποιότητας προϊόντα.

Ταυτόχρονα, η πολιτική προσέλκυσης νέων και δυναμικών αγροτών, που θα άλλαζε τη φυσιογνωμία της ελληνικής γεωργίας, δεν προχωράει πέρα από προθέσεις και διακηρύξεις.

Η συνεταιριστική προσπάθεια οργάνωσης των αγροτών έμεινε μετέωρη και δεν μπόρεσε να παίξει τον ρόλο της στο επίπεδο κυρίως της εμπορίας των προϊόντων, με αποτέλεσμα ο πόλεμος των τιμών να έχει νικητές μόνο τους χονδρέμπορους, κι έτσι το άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ των τιμών παραγωγού και της τιμής καταναλωτή να ξεπερνά συχνά και σήμερα το 100%. Τα «καρτέλ» της βιομηχανίας τροφίμων εφαρμόζουν σκληρή πολιτική ενάντια στα συμφέροντα τόσο των καταναλωτών, όσο και των παραγωγών.

Πλέον των παραπάνω δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το κυρίαρχο μοντέλο βιομηχανικής και εντατικής γεωργίας και κτηνοτροφίας δεν είναι βιώσιμο, ειδικά μάλιστα σήμερα στην εποχή της κλιματικής αλλαγής. Εξαντλεί φυσικούς πόρους, ρυπαίνει και επιβαρύνει το έδαφος, τον αέρα και το νερό, σπαταλά ενέργεια και υδάτινους πόρους, απειλεί τη βιοποικιλότητα, επιβαρύνει την υγεία των καταναλωτών, απαξιώνει τη μικρή παραγωγή και τις τοπικές κοινότητες, υπονομεύει την παραγωγική ικανότητα χωρών σαν τη δική μας.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι ζητάμε, λοιπόν, μια νέα κατεύθυνση για την ελληνική γεωργία:

• Aμεση εξόφληση του συνόλου της ενιαίας ενίσχυσης για όλους τους δικαιούχους και απόδοση ευθυνών σε όσους δεν ολοκλήρωσαν έγκαιρα το "αγροτικό κτηματολόγιο" και το Ολοκληρωμένο Σύστημα Διαχείρισης και Ελέγχου.

• Αξιοποίηση των ευρωπαϊκών ρυθμίσεων που επιτρέπουν περιορισμένες εθνικές ενισχύσεις

• Σύνδεση των ενισχύσεων σε αγροτικές εκμεταλλεύσεις με όρους και υποχρεώσεις για τήρηση συγκεκριμένων περιβαλλοντικών και ποιοτικών προδιαγραφών στην παραγωγή.

• Αμεση χορήγηση του “ποιοτικού παρακρατήματος” με προτεραιότητα στις εκμεταλλεύσεις της βιολογικής γεωργίας και της ολοκληρωμένης διαχείρισης

• Ενίσχυση, με ολοκληρωμένο σχέδιο και εργαλεία, της βιολογικής γεωργίας, των τοπικών μικρών οικοτεχνιών, των αγροτουριστικών μονάδων και των τοπικών παραγωγικών πόρων. Δημιουργία ζωνών υποχρεωτικά βιολογικής καλλιέργειας γύρω από ποτάμια, λίμνες, και γενικά οικολογικά ευαίσθητες περιοχές και οικισμούς.

• Κίνητρα για διασύνδεση της αγροτικής οικονομίας με την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος (αγροπεριβαλλοντικά σχέδια, προστασία και διαχείριση περιοχών NATURA, προστασία βιοποικιλότητας) καθώς και με δραστηριότητες όπως αγροτική μεταποίηση, αγρο- και οικο- τουρισμός, πράσινη ενέργειας από γεωργικά υπολείμματα, αξιοποίηση των ΑΠΕ για συμπληρωματικά εισοδήματα ή μείωση των εξόδων αγροτικής παραγωγής.

• Δημιουργία ανεξάρτητων δικτύων παραγωγής-διανομής- κατανάλωσης αξιοποιώντας, την υπάρχουσα σημαντική εμπειρία σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Δίκτυα παραγωγών-καταναλωτών για απευθείας διακίνηση, χωρίς μεσάζοντες.

• Υποχρεωτική αναγραφή της προέλευσης των αγροτικών προϊόντων και θέσπιση φερέγγυων μηχανισμών επαλήθευσης. Στόχος είναι περισσότερη διαφάνεια για τους καταναλωτές και δυνατότητα επιλογής τοπικών προϊόντων που δεν έχουν διανύσει εκατοντάδες χιλιόμετρα για να φτάσουν στον τόπο κατανάλωσης. Για αυτό το λόγο στηρίζουμε και την προσπάθεια για αντίστοιχη αλλαγή της ευρωπαϊκής νομοθεσίας.

• Να γίνουν οι σημερινές Λαϊκές αγορές αποκλειστικά αγροτών-παραγωγών.

• Διαφάνεια και δικαιοσύνη στις επιδοτήσεις.

• Αμεση καταβολή των οφειλομένων στους αγρότες για υλοποιημένα ευρωπαϊκά προγράμματα (Σχέδια βελτίωσης, νέοι αγρότες, Leader κλπ)

• Εισαγωγή των προϊόντων βιολογικής γεωργίας στα νοσοκομεία, παιδικούς σταθμούς και σχολεία στο πλαίσιο μιας πολιτικής "πράσινων δημόσιων προμηθειών".

• Να εξετασθούν από την Επιτροπή Ανταγωνισμού οι συνθήκες εμπορίας όλων των αγροτικών προϊόντων με διαφάνεια και δημοσιοποίηση όλων των υποθέσεων

• Να υποστηριχτεί από ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις η συγκρότηση ενός ανεξάρτητου αγροτικού κινήματος.

• Αναθεώρηση του προγράμματος «Αλέξανδρος Μπαλτατζής» με σημαντική αναδιανομή πόρων προς βιολογική γεωργία-κτηνοτροφία, αγροπεριβαλλοντικά μέτρα, ποιοτική γεωργία.

• Ειδική ενίσχυση για τις οικογένειες που μένουν σε χωριά μικρού πληθυσμού.

Αυτά που χρειάζεται η γεωργία μας σήμερα είναι στρατηγικό σχέδιο και εργαλεία για στροφή στην ποιότητα με αιχμή τη βιολογική γεωργία, σχεδιασμένες πολιτικές ανά προϊόν, βιώσιμες εκμεταλλεύσεις, δίκτυα παραγωγών-καταναλωτών και αντιμετώπιση των καρτέλ.